Perjanjian yang dibuat ini ialah siapa yang
marah akan dijual seluruhnya. Selepas perjanjian ditandatangani, kedua-dua pihak
memohon supaya dihalalkan segala-galanya di dunia dan di akhirat sekiranya
terjadi apa-apa selepas itu.
Jika dilihat konflik yang terjadi selepas
itu Abdul Wahub seolah-olah dilihat sebagai pencuri dan perompak secara
terang-terangan harta Sadiq Segaraga walhal dia sebenarnya ingin memancing Sadiq
Segara supaya bapa mentuanya itu marah. Pertamanya ialah menyuruh orang ramai
mengambil harta kedai Sadiq Segara dan kemudian menyedekahkan kedai milik Sadiq
Segara kepada anak-anak yatim. Keduanya ialah Abdul Wahub menyuruh orang ramai
mengambil harta-harta di dalam rumah Sadiq Segaraga dan akhirnya membuatkan
Sadiq Segaraga marah dan dijual.
Apabila difikirkan semula tindakan Abdul
Wahub adalah tidak salah kerana kedua-dua pihak telah bersetuju untuk menghalalkan
di dunia dan di akhirat sekiranya terjadi apa-apa selepas perjanjian itu ditandatangani.
Malang bagi Sadiq Segaraga dia dipermainkan sendiri oleh perjanjian yang
dipersetujuinya sendiri bersama Abdul Wahub.
Walaupun ini sebuah filem tidak lapuk
ditelan zaman, ianya juga menjadi peringatan kepada kita semua apabila berurusan
dengan semua orang. Yang lebih penting lagi ialah percakapan kita mengenai
harta kita dengan orang lain.
Saya masih teringat pada tahun 2001 dahulu
ketika saya di bangku sekolah di mana guru saya menceritakan bahawa ayahnya
sendiri berhutang dengan kawannya hanya sebanyak RM150 sahaja. Sebagai
cagarannya, ayahnya menawarkan sebidang tanah kepada kawannya sekiranya dia
tidak dapat membayar sebanyak RM150 tersebut.
Walaupun kejadian ini berlaku 20 tahun
sebelum itu, ayah guru saya itu bukannya tidak mempunyai duit untuk membayar
RM150 tetapi sudah terlalu lama duit itu dipinjam dan berasa malu untuk membayarnya
semula. Akhirnya, tanah itu yang berharga sebanyak RM40,000 mengikut nilai
semasa diberikan kepada kawan ayahnya itu. Apalah sangat jika ingin dibandingkan
antara RM40,000 dan RM150 ketika itu.
Begitulah realiti dalam kehidupan kita
semua. Peringatan bagi saya dan saudara semua. Berhati-hatilah apabila
berkata-kata apabila berurusan dengan semua orang. Kelak harta kita yang
terlepas kepada orang lain. Jika tidak terlepas sekalipun, hati kita akan
merasa tenang dan tenteram jika kita memungkiri kata-kata kita sendiri.
Wallhua’lam.
No comments:
Post a Comment