Setelah Perdana Menteri Tun Dr. Mahathir
Mohammad mengumumkan semula untuk melaksanakan Program Pengajaran dan
Pembelajaran Sains dan Matematik dalam Bahasa Inggeris (PPSMI), ianya
mengundang reaksi spontan di kalangan rakyat Malaysia – ada yang menyokongnya
dan ada yang bersikap sebaliknya.
Seperti biasa, Tun Dr. Mahathir memberikan
alasan bahawa ilmu sains dan matematik merupakan ilmu yang berkembang dari
semasa ke semasa. Serentak dengan itu juga negara ini juga negara kita juga
mengalami kekurangan tenaga sumber manusia untuk menterjemahkan buku-buku
bahasa Inggeris ini ke dalam bahasa Melayu.
Kita harus ingat bahawa walaupun negara
Jepun merupakan antara negara maju di dunia ini, akan tetapi apabila rakyatnya
membuat pembentangan kertas kerja di peringkat antarabangsa, rakyat ini gagal
menjawab soalan oleh para peserta apabila soalan yang dilontarkan adalah dalam
bahasa Inggeris. Adakah hasil produk ini kita mahukan? Mahir dalam sains dan
matematik tetapi gagal menguasai bahasa Inggeris yang sekarang ini merupakan
bahasa dunia.
Saya pernah bertanyakan kepada kenalan saya
yang pernah belajar di Terengganu Advanced Technical Institute (TATI) tetapi
beliau tidak berjaya menghabiskan pembelajarannya di institusi ini. Apabila
saya bertanya semula kepada beliau mengapa tidak habis belajar, beliau secara
spontan menjawab, “Tak tahan belajar dalam bahasa Inggeris.” Daripada cerita
ini juga boleh kita fahami bahawa inilah risiko apabila para pelajar tidak
diberikan pendedahan bahasa Inggeris sejak di bangku sekolah lagi. Akhirnya,
mereka sendiri yang tercicir belajar di menara gading.
Ironinya, inilah harga apabila kita ingin
mempertaruhkan sistem pendidikan kita supaya generasi muda ini ingin mahir
dalam bahasa Inggeris. Hakikatnya, kerajaan sebenarnya ingin memfokuskan kepada
orang-orang Melayu supaya mereka mahir dan fasih berbahasa Inggeris di universiti
apabila mereka dilatih menggunakan bahasa ini sejak di awal bangku sekolah
lagi.
Apabila kerajaan melaksanakan dasar PPSMI
suatu ketika dahulu di sekolah kebangsaan, ia sebenarnya menarik perhatian ibu
bapa pelajar bukan Melayu untuk menghantar anak mereka untuk belajar belajar di
sekolah kebangsaan kerana PPSMI hanya dilaksanakan di sekolah kebangsaan sahaja
dan sekolah-sekolah jenis kebangsaan diberikan pengecualian. Malangnya,
pelaksanaan PPSMI hanya dilaksanakan sekejap sahaja setelah ianya dibantah oleh
ramai pihak. Jika tidak, inilah untuk peluang untuk kerajaan untuk mewujudkan
sekolah sistem satu aliran sahaja di negara ini.
Perlu kita fahami bahawa bahasa Inggeris
adalah ilmu bahasa. Apabila disebut ilmu bahasa, ianya perlu diamalkan dari semasa
ke semasa dan bukannya ilmu yang perlu dipelajari dalam satu-satu tempoh sahaja
seperti ilmu matematik ataupun ilmu sejarah. Dan kita perlu fahami bahawa orang
Melayu ini perlu disuap oleh kerajaan dengan melaksanakan sesuatu dasar untuk
meningkatkan kemahiran mereka untuk pembangunan kaum ini seperti keusahawanan,
pendidikan, dan sebagainya. Pelaksanaan PPSMI ini juga merupakan salah satu
cara untuk membangunkan orang Melayu supaya mereka mahir dalam bahasa Inggeris.
Adalah amat sukar untuk mengharapkan mereka sendiri untuk mempelajari bahasa
Inggeris sama ada untuk diamalkan di rumah dan sebagainya.
Harus diingat bahawa akan menjadi kejutan
budaya apabila pengajaran dan pembelajaran bahasa Inggeris ini dipaksakan ke
atas pelajar-pelajar di luar bandar. Keadaan mungkin berbeza jika proses
pengajaran dan pembelajaran dipaksakan ke atas pelajar-pelajar bandar. Keadaan
mungkin berbeza bagi golongan pelajar yang mempunyai latar belakang yang
berlainan. Pelaksanaan PPSMI mungkin mempunyai dua kaedah yang berbeza jika
ianya ingin dihidupkan semula.
Mungkin kita terlepas pandang. Dalam kita
sibuk berdebat dan membahaskan pelaksanaan PPSMI, kita terlepas pandang bahawa
UiTM sebenarnya melaksanakan proses pengajaran dan pembelajarannya dalam bahasa
Inggeris secara seratus-peratus. Mengapa kita tidak mempertikaikan apa yang
dilakukan oleh UiTM ini. Jika UiTM merupakan hak keistimewaan orang Melayu/
Bumiputera sepertimana yang termaktub dalam perlembagaan Perkara 153, mengapa
para pejuang bahasa tidak mempertikaikan hak UiTM yang membuat pengajaran dan
pembelajarannya dalam bahasa Inggeris kerana ianya bercanggah dengan Perkara
152 dalam perlembagaan yang menyatakan bahawa kebangsaan di Malaysia ialah
bahasa Melayu?
Hakikatnya pada hari ini, tiada
negara-negara maju di dunia pada hari ini menggunakan bahasa asing dalam sistem
pendidikan mereka. Kajian UNESCO pada tahun 1958 menyatakan pendidikan dalam
bahasa ibunda adalah lebih berkesan, dan penguasaan bahasa kedua boleh didapati
sekiranya sekolah bermula dengan bahasa ibunda sebagai perantaraan pengajaran
dan kemudian memperkenalkan bahasa kedua sebagai subjek dipelajari.
Tidak keterlaluan dikatakan bahawa dasar
pendidikan negara sebenarnya ditentukan oleh pemikiran siapakah yang memimpin
negara ini dan bagaimana latar belakang pendidikan seseorang pemimpin
mencorakkan pemikiran pemimpin tersebut. Tun Dr. Mahathir merupakan lulusan ijazah
perubatan yang mendapat pendidikan ketika Tanah Melayu berada di bawah
penjajahan British. Oleh itu, tidak mustahil beliau bertindak untuk
mengagungkan bahasa penjajah dalam sistem pendidikan negara ini.
Wallhua’lam.
No comments:
Post a Comment