Assalamualaikum w.b.t. dan Salam Sejahtera.
8 Mac 2008 merupakan satu detik yang
menjadi kebanggaan kepada orang-orang cina kerana mereka berjaya meraih kuasa
politik untuk mentadbir negara sejak sekian lama apabila mereka berjaya menawan
5 buah negeri. Saya menggunakan sahaja orang cina kerana perkataan ‘Parti DAP’
hanya merupakan eufemisme bagi bangsa cina. Walaupun Parti DAP merupakan parti
yang disertai oleh pelbagai kaum, tetapi majoritinya adalah cina dan
bangsa-bangsa lain hanya kosmetik sahaja untuk menampakkan ia terdiri daripada
pelbagai kaum. Apa yang lebih penting lagi Parti DAP sebenarnya yang
mendominasi parti pembangkang.
Mungkin tarikh 8 Mac 2008 membawa tuah
kepada orang cina kerana orang cina amat sukakan nombor 8 kerana ia dianggap
sebagai nombor kaya. Nombor yang paling ditakuti oleh bangsa ini ialah nombor 4
kerana ia akan membawa nasib malang. Mungkin tahun 2008 membawa tuah kepada
bangsa ini. Sekiranya diikutkan pilihanraya umum 1969 dan 2008, ia sebenarnya
sama sahaja di mana kuasa politik ini telah jatuh ke tangan orang cina. Perkara
yang membezakan pilihanraya antara tahun 1969 dan 2008 ialah pada tahun 1969
isu kemiskinan masih melarat di kalangan orang-orang melayu apatah lagi mereka
kehilangan kuasa politik kepada orang cina walhal Tanah Melayu ketika itu baru
12 tahun mendapat kemerdekaan daripada British. Lain pula dengan tahun 2008 di
mana orang-orang melayu telah pun kaya-raya walaupun kuasa politik telah berpindah
tangan kepada orang cina, rusuhan tidak berlaku tetapi apa yang pasti ialah
orang-orang melayu sebenarnya menangis dalam diam apabila 5 negeri telah jatuh
ke tangan orang cina.
Kita harus ingat bahawa kemenangan pihak
pembangkang pada tahun 2008 bukanlah disebabkan oleh barisan pembangkang yang
kuat tetapi disebabkan oleh penentangan oleh rakyat terhadap kepimpinan (Tun) Abdullah
Ahmad Badawi ketika itu yang melepasi sempadan agama dan kaum di mana
orang-orang melayu mengundi Parti DAP dan orang-orang cina pula mengundi Parti
PAS. Ada juga orang yang tidak sanggup untuk mengundi parti pembangkang dan
oleh itu mereka merosakkan undi mereka untuk menunjukkan protes terhadap
Kerajaan. Oleh itu, tidak hairanlah apabila jumlah undi rosak dalam PRU-12
adalah berjumlah 322,461 undi di mana undi rosak kerusi Parlimen adalah
berjumlah 175,680 undi manakala kerusi Dun berjumlah 146,781 undi (Norhayati
Mohd. Salleh (2008), PRU-12 : Tsunami Politik Melayu?)
Orang melayu sebenarnya berada dalam 2
keadaan di mana satu hendak dipilih. Sekiranya mereka memilih pembangkang,
kuasa politik mereka akan hilang kepada orang Cina melalui Parti DAP dan
sekiranya mereka memilih Kerajaan, rasuah akan terus berlaku di mana ia akan
menyebabkan harga barang naik dari semasa ke semasa yang menekan hidup rakyat.
Namun mengikut para penganalisis politik menyatakan bahawa dengan trend
sokongan orang-orang cina kepada pembangkang menyebabkan orang melayu ingin
kembali kepada Kerajaan kerana mereka takut hilang kuasa politik kepada orang
cina. Oleh itu, ini juga memberi laba yang baik kepada UMNO-BN untuk memenangi
PRU-13 nanti.
Namun, sejak Datuk Seri Najib
mengambilalih kepimpinan negara pada tahun 2009, rakyat dapat merasakan bahawa
terdapat keyakinan pemulihan ekonomi di bawah Najib. Tambahan pula, pembangkang
sekarang ketandusan isu untuk dijadikan modal bagi meraih sokongan politik
murahan daripada rakyat seperti Altantuya,rasuah dan sebagainya yang dikitar daripada
isu-isu tahun 2008 dahulu. Berbanding dengan Abdullah, rakyat dapat merasakan
bahawa wang negara sampai ke tangan mereka di bawah kepimpinan Najib. Ini dapat
dilihat melalui Program Transformasi Negara yang dilancarkan oleh beliau mula
menunjukkan hasil.
Pendek kata, ekonomi negara terkawal di
bawah pengurusan beliau dan rakyat dapat menikmatinya. Dengan kenaikan harga
barang terkawal sejak kebelakangan ini, rakyat tidak mungkin untuk protes
terhadap kerajaan apatah lagi wang negara sampai terus ke tangan mereka melalui
skim-skim yang diperkenalkan di bawah agenda transformasi seperti Bantuan
Rakyat 1 Malaysia (BR1M), Perumahan Rakyat 1 Malaysia (PR1MA), dan sebagainya.
Berbanding dengan Abdullah ketika dahulu yang mengutamakan projek-projek mega
sehinggakan rakyat tidak dapat memahami hasil daripada projek tersebut. Dengan
pemberian bantuan secara terus ini juga menyebabkan rakyat seakan-akan tidak
menghiraukan janji-janji manis pembangkang yang tidak dibina di atas dasar yang
kukuh seperti dari mana sumber kewangan tersebut ingin diambil bagi memenuhi
janji-janji tersebut. Walaupun pembangkang mendakwa ini hanyalah untuk
memancing undi, ia benar tetapi pembangkang harus ingat bahawa dengan cara ini
undi mereka boleh hilang kepada Kerajaan.
Sehingga 20 Mac 2013, daripada 221 kerusi
Dewan Rakyat, ia adalah terdiri daripada 9 daripada kerusi Parti Bebas, 75 daripada
kerusi Pembangkang, dan 137 daripada Kerusi Kerajaan. Untuk memenangi majoriti
2/3 kerusi parlimen, Umno-Bn memerlukan 10 lagi Kerusi iaitu 147 Kerusi bagi
memenangi semula majoriti 2/3 kerusi parlimen. Ini tidak mustahil untuk
dimenangi kerana kerana hanya ketinggalan 10 kerusi sahaja lagi dan menurut
Ketua Penerangan Umno, Datuk Ahmad Maslan Umno-Bn berpeluang untuk memenangi
kerusi Parlimen sebanyak 160 kerusi. Sekiranya dilihat strategi Umno sekarang,
mereka mendaftar pemilih-pemilih mereka di mana mereka mempunyai harapan untuk
merampas kembali daripada pihak pembangkang. Sekiranya dilihat pada hari ini,
kerusi 70 peratus kerusi Parlimen adalah terdiri daripada kawasan majoriti
melayu. Ini mungkin menjadi sasaran Umno-Bn untuk meraih sokongan mereka dengan
cara yang berkesan.
Saya tidak ingin mengulas daripada
ramalan-ramalan pihak lain mengenai PRU-13. Pendek kata, faktor utama Umno-Bn
untuk memenangi pilihanraya umum pada kali ini adalah disebabkan oleh faktor
ekonomi yang terkawal sejak peralihan kuasa kepimpinan daripada Tun Abdullah
Ahmad Badawi kepada Datuk Seri Najib dan juga oleh faktor kuasa politik untuk
didominasi oleh orang melayu. Sememangnya politik itu permainan kotor tetapi
kita janganlah menambah lagi kekotoran tersebut. Wallahua’lam.
Sekian, terima kasih.
http://wankamarul701.blogspot.com
No comments:
Post a Comment