PRU-12 pada tahun 2008 baru sahaja
berlalu 4 tahun lepas dan seolah-olah ianya berlaku baru semalam sahaja. PRU-12
menyaksikan pembangkang berjaya menafikan majoriti dua pertiga dominasi BN dalam
parlimen di Malaysia sejak Tanah Melayu mencapai kemerdekaan 1957 melainkan
tahun 1969. Sudah menjadi tradisi dalam sesuatu pilihanraya umum bahawa parti
lawan akan mengharapkan agar kelemahan parti lawannya dibelengu dengan sesuatu
isu agar dapat menawan ke atas DUN, parlimen atau negeri.
Ini dapat dilihat pada tahun 1999
di mana PAS dapat menawan Terengganu kerana faktor Anwar Ibrahim. Namun begitu,
PAS hanya dapat memerintah Terengganu hanya sepenggal sahaja. Menurut Lim Kit
Siang, faktor utama kegagalan PAS mempertahankan Terengganu adalah disebabkan
kerana merasa selesa setelah menawan negeri warisan Sultan Zainal Abidin III
tersebut selepas PRU-10 (1999).
Manakala Kelantan pula dapat
ditawan oleh PAS kerana isu pertelingkahan UMNO pada tahun 1987 yang
menyebabkan Parti Semangat 46 dibawah pimpinan Ku Li bergabung dengan PAS bagi
menawan Kelantan daripada BN pada pilihanraya pada tahun 1990. Namun, PAS terus
dapat mempertahankan negeri Cik Siti Wan Kembang tersebut sehingga ke hari ini
kerana faktor Nik Aziz walaupun terus dihimpit untuk menerima dana daripada
persekutuan bagi memajukan negeri tersebut. Ini dapat dilihat sendiri melalui
pada PRU-11 di mana PAS dapat mempertahankan negeri tersebut walaupun BN
memperolehi mandat yang besar selepas peralihan kuasa Perdana Menteri daripada
Dr. Mahathir (Tun) kepada Abdullah Ahmad Badawi (Tun). Ini adalah disebabkan
faktor kesederhaan Nik aziz dalam memimpin Kelantan yang terus mendapat
sokongan rakyat Kelantan sehingga Utusan Malaysia melaporkan “Ketokohan Nik
Aziz Terus Sukar Digugat” selepas pasca PRU-11.
Melainkan PRU-9 di mana BN berada
dalam kuat dan pembangkang berada dalam keadaan lemah menurut Zaid Ibrahim.
Pada era pertengahan 1990-an ini, BN sedang mencapai zaman kegemilangannya
ketika ini.
Namun, hidup adalah ibarat roda.
Zaman kegemilangan BN mula menyusut sejak Abdullah mengambil kepimpinan negara
dari Tun Dr. Mahathir pada tahun 2003. Rakyat memperlihatkan ketidakpuasan hati
terhadap kepimpinan Abdullah pada tahun 2008 melalui peti undi apabila apabila
Kerajaan Barisan Nasional menerima ‘renjatan elektrik’ pada malam 8 Mac 2008
selepas pengiraan undi dibuat. Angin bertukar menjadi badai dan badai bertukar
menjadi tsunami. Akhirnya, BN kehilangan 5 buah negeri iaitu Kelantan, Kedah,
Perak, Pulau Pinang, dan Selangor dan Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur. Ini
adalah penentangan terhadap kepimpinan Abdullah Badawi yang melepasi sempadan
agama dan kaum di mana corak pilihanraya pada kali ini adalah lebih Malaysian.
Saya tertarik dengan tulisan A
Kadir Jasin dalam bukunya ‘Pilihan raya 2008 : Rakyat Sahut Cabaran’. Untuk
pengetahuan anda, A Kadir Jasin baru-baru ini menerima anugerah Tokoh Wartawan
Negara 20011. Berikut adalah analisis beliau mengenai punca-punca kegagalan BN
dalam Pilihan Raya 2008 :
1.
Keadaan Ekonomi yang Tidak Terkawal
Bermula awal tahun 2006, kenaikan
besar harga bahan petroleum dan diikuti oleh kenaikan cukai taksiran, cukai
rokok dan minuman keras, tarif elektrik dan air serta tol lebuh raya dan hasil
menjejaskan kos sara hidup dan inflasi menyebabkan rakyat marah dan kewibawaan
pemerintah dipertikaikan. Malangnya, Kerajaan ketika itu semakin hari semakin
percaya kepada suara sendiri walaupun mereka tahu keadaan sebenar bukanlah
seperti yang digambarkan.
2.
Kadar Jenayah yang Semakin Meningkat
Peningkatan kadar jenayah juga
meningkat di bawah kepimpinan Abdullah. Rakyat tersentak dan marah dengan
peningkatan besar kadar jenayah dan kejadian tragik seperti pembunuhan
Mongolia, Altantuya Shaariibu, penculikan dan pembunuhan kejam Nurin Jazlin
serta kehilangan Sharlinie Mohd Nashar.
Rakyat juga marah terhadap Abdullah
di mana beliau sendiri merupakan Menteri Keselamatan Dalam Negeri sehingga
beliau berkata “Apa dah Jadi?” selepas dimaklumkan oleh Ketua Polis Negara, Tan
Sri Musa Hassan dalam satu taklimat pada akhir tahun 2007 mengenai kadar
jenayah yang meningkat.
3.
Bersih 1.0
Keadaan semakin bercelaru apabila
rakyat dari pelbagai kaum bersatu di bawah panji-panji Bersih 1.0 (Semasa
artikel ini ditulis perhimpunan Bersih 4.0 bertemakan Janji Demokrasi semasa
sambutan kemerdekaan dibuat pada malam semalam tetapi gagal seperti dilaporkan)
berhimpun di ibu negara dan mencatat sejarah dengan menyembahkan pertisyen
kepada Yang di Pertuan Agong. Pada hari sama, Utusan Malaysia menyiarkan tajuk
berita yang memetik Perdana Menteri sebagai berkata : “Saya Pantang Dicabar”.
Cabaran Abdullah ini disambut dengan puluhan ribu penunjuk perasaan membanjiri
Abdullah bafi menuntut pilihan raya bersih. Kemudian, ia diikuti dengan
perhimpunan orang India yang bergabung di bawah Badan Bertindak Hak Asasi Hindu
(Hindraf) mengadakan tunjuk perasaan di ibu negara pada 25 November 2007.
4.
Tindak-tanduk Kabinet Dapur
Dengan mempamerkan gaya hidup elit
yang keterlaluan dan keakraban dengan Perdana Menteri Abdullah oleh watak-watak
yang didakwa berpengaruh ke atas beliau memburukkan lagi persepsi ke atas Abdullah.
5.
Kesan Pakatan Pembangkang
Kesan pakatan longgar pihak
pembangkang – Parti Keadilan Rakyat (PKR), Parti Tindakan Demokratik (DAP), dan
Parti Islam Se Malaysia (Pas) – berjaya mengelak pertandingan sesama sendiri
dan mencabar BN satu lawan satu. Malang bagi Abdullah, beliau hanya menyifatkan
pakatan tersebut sebagai “Syok-syok sahaja”. Beliau tidak sedar bahawa pakatan
ini berjaya mengurangkan tanpa bertanding BN daripada 17 kerusi Parlimen dan 12
kerusi Dewan Undangan Negeri pada tahun 2004 kepada 7 kerusi Parlimen dan 2
Dun. Selain itu, pertukaran kerusi pada saat-saat akhir bagi memenuhi
tuntutan parti-parti komponen atau untuk
meletakkan calon-calon terpilih menimbulkan kemarahan kepimpinan dan ahli UMNO
tempatan. Kesannya, ramai pemimpin-pemimpin UMNO yang tewas kepada calon
pembangkang.
6.
Sikap Cakap Lepas Pemimpin BN
Selain sikap Perdana Menteri yang
sering mencabar rakyat, pemimpin-pemimpin utama BN seperti Presiden MIC
merangkap Menteri Kerja Raya, Datuk Seri S. Sammy Vellu dan Menteri Penerangan,
Datuk Seri Zainuddin Maidin turut melakukan kesilapan serupa. Natijahnya,
kedua-kedua pemimpin ini kalah dalam pilihan raya.
7.
Faktor Anwar Ibrahim
Keputusan PRU 2008 jelas
menunjukkan faktor keberkesanan Dato’ Seri Anwar Ibrahim sebagai pengantara di
PKR, PAS dan DAP. Anwar menggunakan kaedah rundingan dua peringkat yang
ternyata berkesan. Pada peringkat pertama, beliau berunding dengan DAP kerana
DAP dan PAS tidak boleh duduk bersama. Dalam rundingan itu, PKR dan DAP
membahagikan kerusi Parlimen dan DUN kepada dua. Sebahagian kepada DAP dan
sebahagian lagi kepada PKR. Pada pusingan kedua, Anwar berunding pula dengan
PAS bagi membahagikan baki kerusi Parlimen dan DUN antara PKR dan PAS.
Hasil rundingan itu, PKR bertanding
97 kerusi Parlimen & 171 DUN, PAS 67 Parlimen & 232 DUN, dan DAP 47
Parlimen & 104 DUN. Kemantapan barisan pembangkang ini terbukti berkesan
apabila PKR memnangi 31 Parlimen & 40 DUN, PAS memenangi 32 Parlimen &
83 DUN dan DAP 28 Parlimen dan 73 DUN.
Kesannya, Barisan Alternatif (dikenali
sebagai Pakatan Rakyat pada hari ini) berjaya menghapuskan kelebihan dua
pertiga BN di Dewan Rakyat di samping menawan Kedah, Pulau Pinang, Perak,
Selangor serta Kedah dan 10 daripada 11 kerusi Parlimen Wilayah Persekutuan
Kuala Lumpur.
Kesan
Pilihan Raya Umum 2008
Nampak jelas dalam pilihan raya umum
pada kali ini berbanding pilihan raya sebelum ini iaitu perbezaan yang ketara di
mana corak pengundian yang lebih “Malaysian” dalam erti kata semua kaum menolak
BN dan memihak kepada pembangkang.
Mungkin inilah kali pertama dalam sejarah pilihan raya umum apabila
pengundi Melayu mengundi calon-calon bukan Melayu yang mewakili DAP dan PKR.
Sebelum ini, pengundi Melayu hanya mengundi calon PAS dan calon bukan Melayu
daripada parti-parti komponen BN. Ini memberi gambaran bahawa penentangan
terhadap BN di kepimpinan Abdullah Ahmad Badawi adalah menyeluruh dan melepasi
garisan kaum dan agama.
Daripada analisa di atas, segala
kelemahan BN memberi laba modal yang besar kepada barisan pembangkang untuk
memenangi kerusi parlimen dan menguasai lima buah negeri dan satu Wilayah
Persekutuan. Kita harus ingat walaupun pilihan raya ini lebih bersifat “Malaysian”,
ia sebenarnya adalah disebabkan oleh kelemahan BN dan bukannya disebabkan oleh
barisan pembangkang yang kuat.
Menurut Tun Dr. Mahathir (TDM) dalam blog
beliau, terdapat 300,000 undi rosak, satu angka yang mungkin terbesar dalam
pilihan raya. Tidak mungkin setelah 50 tahun dan 11 Pilihan Raya Umum (PRU)
pengundi masih lagi tidak tahu bagaimana hendak mengundi. Ini disebabkan
sesetengah ahli UMNO masih tidak sanggup mengundi pembangkang. Oleh itu, mereka
sengaja merosakkan undi mereka.Menurut beliau lagi dalam memoirnya, beliau
menyifatkan PRU ke-12 tersebut sebagai undi protes. Beliau menyatakan demikian
kerana Malaysia masih lagi sebuah sebuah negara yang bersifat perkauman. Hanya
apabila orang Melayu cukup yakin yang mereka yang boleh bersaing dengan orang
Cina dalam bidang ekonomi dan orang Cina pula bersedia menghentikan penekanan
terhadap asal-usul mereka keturunan serta perbezaan mereka dengan kaum lain
maka barulah politik berbilang kaum yang tulen akan lahir.
Pada Mac 2009, Datuk Seri Najib Tun
Razak untuk mengambil alih jawatan Presiden UMNO dan menjadi Perdana Menteri
yang keenam dari Tun Abdullah Ahmad Badawi. Tun Daim Zainuddin yang meramalkan
Barisan Nasional (BN) akan menghadapi pilihan raya yang sukar pada tahun 2008
ditanya pula mengenai ramalan beliau mengenai PRU-13, beliau menjawab , “Mood
raya sudah berubah. Terdapat tanda-tanda keyakinan pemulihan ekonomi dibawah
kepimpinan Najib.”
Sekian, terima kasih.
http://wankamarul701.blogspot.com
No comments:
Post a Comment