Pada Ahad lepas saya singgah ke bank untuk mengambil duit.
Di kaki lima bank tersebut terdapat sekumpulan promoter minyak wangi. Sekitar 3-4 orang dalam kumpulan mereka.
Salah seorang promoter tersebut cuba untuk menjual minyak wangi jualan mereka kepada saya. Walaupun pada asalnya saya memang tidak mahu membeli minyak wangi tersebut dan sekadar untuk menolong promoter tersebut. Saya tahu bahawa kerja-kerja untuk membuat sale ini adalah sukar dan perlu mencapai targer-target tertentu sepertimana yang ditetapkan oleh syarikat.
Lebih-lebih lagi musim PKP ini dan orang ramai terkesan kesan pandemik ini. Dan sudah tentu tidak mahu barang-barang keperluan yang dilihat tidak penting seperti minyak wangi tidak akan dibeli.
Pada mulanya promoter tersebut menawarkan pakej satu percuma satu. Beli satu botol minyak wangi berharga RM99 percuma satu. Oleh kerana saya tidak mahu pakej ini, dia menawarkan pula pakej RM49.90 sebotol.
“Abang ambil sahaja pakej ini RM49.90 sebotol.” ujar promoter ini.
“Ok...” tanpa berfikir panjang saya menghulurkan duit not RM50 kepada promoter tersebut. Mungkin kerana kasihan atau ingin mengambil hati sahaja.
“Kalau saya genapkan sahaja RM50 ini sahaja boleh?” mohon promoter itu lagi.
Saya tahu kalau nak mudahkan sahaja pembelian ini halalkan sahaja baki 10 sen tersebut.
“Tadi awak kata harga minyak wangi ini M49.90. Jadi balance 10 sen kena pulangkan balik.” Saya menjawab.
Tanpa bercakap panjang promoter itu terus mengambil syiling 10 sen dan menghulurkannya kepada saya.
Inilah hakikat pengurusan kewangan. Kita harus bertegas dan menjaga nilai setiap sen kita perolehi dan miliki. Mungkin perkara ini nampak kedekut tetapi hakikatnya ialah tabiat orang-orang. Orang-orang kaya sebenarnya ialah orang yang kedekut. Mereka tahu bila mana masanya untuk bersedekah dan bila mana masanya untuk bersifat kedekut.
Wallahua’lam.
Wan Kamarul Ariffin bin Wan Ahmad (26/5/2021)
No comments:
Post a Comment